Choć w poprzednie dni było to bliżej 12. W każdym razie, na kolejną wycieczkę wybraliśmy okolice Zatwarnicy. Najpierw poszliśmy do wodospadu Szepit na potoku Hylatym. Droga jest utwardzona, ale niestety tak wyboista, że Lila częściej jest na rękach niż w wózku a i pusty wózek niezbyt wygodnie się prowadzi. W ogóle historia budowy tej drogi jest ciekawa, bo budowniczy wykorzystali do tego głazy z okolicy wodospadu, przez co ten się częściowo zawalił Na początku szlaku znajduje się chyża bojkowska, którą można obejrzeć. Bardzo ciekawe obiekty można obejrzeć w skansenie w Sanoku. Po fotkach przy wodospadzie wróciliśmy do Zatwarnicy do Kina Końkret. Jest to kultowe miejsce na mapie Bieszczadów - w ciągu dnia kawiarnia i „sklep” z rękodziełem i książkami a wieczorami kino. Wyjątkowe jest to, że miejsce powstało w dawnym parku konnym a prowadzi je Jola Jarecka, osoba dosyć znana w Krościenku i chyba ogólnie w Bieszczadach, bo jest żywo zaangażowana w kultywowanie m. in. tradycji bojkowskich. W ramach ciekawostki dodam, że Jola jest autorką książki Hylaty, w której opisana jest historia Czeczenki, która straciła swoje dzieci pod Tarnicą. Bardzo polecam zajrzeć do Kina Końkret a jak już traficie na Jolę, to macie ogromne szczęście, bo rozmowy z nią są niezwykle ciekawe - wystarczy delikatnie zagadać a nagle otworzy się księga wspaniałych historii bieszczadzkich.
Kino Końkret to już nasz obowiązkowy punkt w Bieszczadach. Po pysznej kawie i ciachu udaliśmy się do Sękowca, gdzie jest świetny punkt widokowy. Jednak duża część trasy znowu jest średnia pod prowadzenie wózka.
Cieszę się tym, co jest teraz a po górach da się wędrować w taki sposób, by mieć dużo spokoju. My wybieramy zupełnie „nietypowe” terminy, w wakacje to wyjazdy już nawet niespecjalnie nas cieszą (aż żal pomyśleć, że za parę lat już nie będziemy sobie mogli pozwolić na wakacje w maju, czerwcu czy wrześniu i październiku).
po co narzekać, proszę dać przykład 
). Kluczowym zakupem okazała się mapa Compassu Okolice Sanoka, bo dzięki niej mamy szerszy pogląd na okolicę Krościenka. Przejrzeliśmy się za ciekawymi dróżkami i tak wybór parł na drogę wiodącą tuż przed granicą państwa w Krościenku. Zostawiliśmy auto przy torach kolejowych i przekraczając most na Strwiążu poszliśmy utwardzoną drogą leśną przed siebie (na upartego doszlibyśmy aż do drogi przy Stebniku, którą wędrowaliśmy pierwszego dnia). Zszokował mnie widok ogromnych skupisk suchego już barszczu Sosnowskiego i jakie to bydlę potrafi wysokie wyrosnąć. Przed wyjazdem dopytywałam Was czy orientujecie się jak wygląda spacerowanie w strefie przygranicznej. Nie minęło 5 minut a na naszej drodze pojawił się samochód, jak się okazało jechali nim funkcjonariusze Straży Granicznej (w cywilu - kobieta i mężczyzna, auto na innych blachach), wypytywali nas czy to nasze auto, dokąd idziemy, skąd jesteśmy, gdzie śpimy i takie tam. Rozmowa przyjemna i bez legitymowania. Sama wycieczka była całkiem przyjemna, po drodze mijaliśmy wyrobisko skalne (aż przykro patrzeć, że można tak „zjeść” góry), wypatrzyliśmy w krzakach ciekawy mostek. Nawierzchnia drogi była super ubita, Lila spała jak zaczarowana 
